Nijmegen-Amsterdam-Kuala Lumpur

Alles gepakt, kleren droog, koelkast schoon (ja zelfs die jampot eruit gebikt waar inmiddels alles omheen gebouwd was). Nog even een bestand ophalen van de uni. Bij Appie nog even wat lekkers halen. Langzaam maar zeker komt het oude vertrouwde alles-komt-altijd-goedgevoel terug. Laatste check. Paspoort, vliegticket, inentingenboekje ;-)…USB-stick? Nog even terug naar de AH en dan op reis. Ik zweef nu al.
Op Schiphol eerst inchecken. Herbert kijkt toe terwijl ik steeds weer nog een slalom moet maken. Rugzak laten sealen en die ook afgeven. Ik ben een ITB informeert de KLM-medewerkster me. Een Indien Ter Beschikking. Niet te verwarren me als je zelf ter beschikking wordt gesteld. Dan door paspoortcontrole. Het is ongeveer 25 minuten naar de gate. Ik voel niet de rust om te eten nu. Ik moet afwachten of ik een stoelnummer krijg. Dan klinkt het verlossende woord: Vos. Het rijmt op Mos en vandaar dat ze mij verward hebben met die persoon verklaart de KLM-medewerker. Maar toch fijn dat ik even op de wachtlijst heb willen staan. Een kwartier voor het aan boord gaan begint het me dan toch te dagen: ik ga vliegen!

Ik zit in het midden. Aan het raam zit een man uit Edinborough (hoe spel je dat?) die vaker vliegt en rechts een meisje dat haar ouders gaat bezoeken die zojuist gemigreerd zijn naar Maleisië. Ze zegt dat ze al twee jaar studeert, maar ik besef me nu dat ik niet eens gevraagd heb wat dan. Ze heeft een cosmopolitan met liefdeskarmahoroscopen en een item dat je vader de belangrijkste man in je leven is maar er klopt helemaal niets van vind ik. De man deelt zijn yoghurtjes met mij en zijn kennis over vliegtuigen. De stewardess heeft een moe gezicht dat altijd lacht en straalt en je vol aankijkt. Verder spreekt niemand elkaar aan. Je wordt echt continue volgepropt met dingetjes en drankjes. Het enige wat ik echt kan waarderen zijn de warme natte doekjes die je krijgt aangereikt met iets wat op Japanse eetstokjes moet lijken. Mijn klieren zijn gezwollen van de inenting, ik heb hoofdpijn, ik ben misselijk, en ik heb een houten kont. Zou je daar ook zo’n hartverscheurend lied op kunnen verzinnen?