heimwee

Ik ben weer in jakarta, lekker rustig aan het typen op een kantoortje met airco en zo'n omgekeerde bubbelwaterton. Desalniettemin zit ik alweer een half uur na te zweten van het kwartier dat ik buiten achterop bij een motorfiets heb gezeten. Acclimatiseren heet dat. Leuk om iedereen hier weer te zien, vanavond uit eten met wat linguisten en zaterdag weer uit met de mannen. Ik ga tussendoor ook nog babyshoppen met Tessa, die nu al bijna 8 maanden zwanger is. Ze heeft eeen heel beschaafd buikje, en loopt niet over van de moedergevoelens zegt ze.
Heb eigenlijk veel meer zin om weer lekker in Bali te zijn in het dorp. Het voelt een beetje als de laatste 2 weken in indonesie voordat ik weer naar nederland ging, toen kreeg ik ook ineens heimwee. Heb nu wel de kans om nog even wat laatste dingen voor te bereiden voor mijn veldwerk. En ondertussen wordt mijn visum geupdate zodat ik ten alle tijd indonesie ook weer makkelijk uit kan. Ik mail volgende week weer als ik weet wat er zoal gebeurd is in mijn afwezigheid: loop het dovenschooltje nog? Zijn er weer mooie opnames gemaakt van kindergebarentaal? Wat is de schade na 3 maanden regenseizoen?
Als je wilt weten waar ik naar uitkijk, moet je de onderstaande filmpjes eens bekijken. Van links naar rechts zie je hoe een dove opa met zijn kleinzoon kletst tijdens de 3-maanden ceremonie (nou ja, eigenlijk is het kind al 6 maanden bij deze 'doop' ) . Een processie door het dorp. En hoe een dove peuter leert praten door zijn dove moeder. Een levendige discussie van verschillende gebaarders over hoe ze de vis zullen bereiden. Een stuk spookverhaal over een kinderlijkjeslikkend slijmmonster. En hoe een traditionele maaltijd (lawar) door de mannen gezamelijk wordt bereid.