Seminyak

Als Kuta Salou is, dan is Seminyak..ik weet er eigenlijk te weinig van. Maar het heeft net zo veel kroegen en eettenten, ligt aan een prachtstrand, maar mensen lopen er net allemaal ietsje meer stylish bij. Ik kom aan het eind van de middag in Denpasar aan, te laat om nog een bus richting Singaraja te nemen. Dus blijf ik een nachtje logeren bij een Nederlandse, die ik ontmoet heb tijdens het Q-filmfestival. Mooi mens, sportief, begeleidt al jaren groepen op reis in China (spreekt dan ook vloeiend Chinees), en organiseert diverse festivals. Een aantal wapenfeiten: dat ze in een Chinees reclamespotje voor de olympische spelen te zien is als danseres, dat ze als Nederlandse in China ook nog eens met de koningin heeft mogen spreken, en dat ze ooit een Rotterdams fonds zo ver kreeg te doneren aan een Amsterdams filmtheater.
‘s Avonds gaan we naar een communistisch bolwerk, dwz er zitten vooral Balinese mannen met rastavlechten en dreads, en de eigenaar van het huis werd een aantal jaar geleden nog opgepakt voor linkse denkbeelden. In plaats van marihuana ruik ik echter wierook, en we beginnen de avond met een Hindu-gebed. Er staan manden mt gorengan; gefrituurde snacks waar meestal tofu en groente in zit. We bekijken een vierdelige film waarin problemen waar vrouwen in Indonesie mee kampen worden nagespeeld. Het stuk over een moeder met AIDS vind ik het minst shockerend. Een andere vrouw verliest haar dochter als veertienjarig postbruidje aan een engerd in Bangkok. De film met ruige verhalen van vrouwen met hoofddoekjes en puisterige pubers over groepsseks is vooral hilarisch. En dan is er nog het verhaal van een vroedvrouw die veroordeeld wordt door dorpelingen wanneer zij abortus pleegt bij een zwakbegaafde vrouw die verkracht is. Dat laatste komt nog het dichtst bij wat ik hier gezien heb…ook een van de dove vrouwen (die toevallig zwakbegaafd is) heeft zo drie kinderen gehad, waarvan ze zelf denkt dat ze overleden zijn. In werkelijkheid worden dit soort misdrijfen vaak in de doofpot gestopt of afgekocht door de dader in kwestie. De kinderen zitten in een weeshuis.
Later nemen we een taxi naar Kudos, een gaytent in hartje Seminyak. Het is een feestje met als dress-code wit. Er zijn bijna alleen maar bloedmooie mannen; alles wat er vrouwelijk uitziet is dit niet. Er zijn engeltjes met glitters op hun six-pack, drag queens met glitterpruiken, minirokjes en opplakwimpers, bencong met sjaaltjes, plaatjesbeugel en korte strakke broekjes, en een enkele oudere madam. Ik ontmoet ook een knappe actrice met opplakbaard. We hebben afgesproken met de bekendste actrice van Indonesie die vanaf haar vierde al in films te zien is, en tevens heel wat films en MTV-videoclips op haar naam heeft staan als regisseuse, en een bencong die hier een dagelijks tv-show heeft. Met mijn magere culturele kennis van Indonesie had ik van beide al eens gehoord. En ik moet zeggen dat ze ook allebei direct indruk maken qua uitstraling. Wat een energie en overtuigingskracht! De actrice blijk ook nog Indonesische/Maleise gebarentaal te kunnen. (Ik krijg spontaan een kriebel in mijn buik: een nieuw feitje! Indonesische en Maleise gebarentaal vertonen grote gelijkenis.) Ze geeft me haar telefoon, of ik even mijn nummer wil intypen. De bencong blijkt voor een kwart Nederlands; vandaar dat mooie koppie. We worden ook nog gekiekt door een van de bekendste filmmakers van Groot-Brittanië. Nou ga ik zelden clubben, en faam zegt me ook niet veel, maar het heeft toch wel wat om aan de hand van een beroemde bencong met applaus (!) een discotheek in te lopen, waarop spontaan een gigantische hoekbank in het midden van de dansvloer wordt gereserveerd en de flessen sterke drank, boontjes en koffielikeur-slagroomshots op tafel komen. Werkelijk iedere Indonesier kent deze mensen.

http://www.youtube.com/watch?v=bYZflboLi3c&feature=related
http://id.wikipedia.org/wiki/Nia_Dinata
...

De volgende ochtend doorkruis ik een mistig Bali in een tochterige bemo. Ik word wakker van de kou nadat de zachte dame die tegen me aanhing is uitgestapt. We zijn al bijna bij Singaraja. Mijn neus kriebelt van verkoudheid. Mijn kont is schraal van het zitten. Nog efkes en ik ben er weer, denk ik. Nog efkes en ik ben er weer, zegt mijn kater. Het huis zit vol familie die gister de oudere broer van Ketut begraven hebben. Ik word van alle kanten vriendelijk begroet met Om Swastiastu en het bijbehorende gebaar. Het wezen dat enkele maanden terug nog in mijn buurvrouw vertoefde wordt voorgesteld aan zijn tante Connie. Ik slaap de klok rond in mijn vetrouwde bedje.