non-verbale communicatie

Zaterdagochtend gaat om half zes mijn wekker. Ik heb welgeteld vijf uur liggen woelen waarbij ik zeker om het uur op de klok heb gekeken.Te wakker om te slapen, niet wakker genoeg om wakker te worden. Ik stap de trein in met een man die dezelfde koffer heeft als ik. Voor dat ik het weet is het gezellig en de tijd naar Schiphol vervliegt met gesprekken over woonplaatsen, cultuurverschillen, werk & verantwoordelijkheid, en mooie plekjes in Nijmegen. Ik flap er blij verzuchtend uit dat als ik een dag geen zin heb dat er dan niemand wakker van ligt. Hij vertelt het verhaal van een hoogzwangere vrouw die in zijn armen stierf, niet omdat er geen medicatie was, maar omdat die verkeerd was toegediend.

Bij de gate word ik ondervraagd. Bij alles wat de man zegt vraag ik me af wat de truuk er van is. Op het meeste reageer ik non-verbaal*.

Hij 22 Augustus, mooie datum he? Ja, dan ben ik ook jarig, maar jij bent wel een stukje ouder dan ik.
- Ik “highly unlikely”
(Heeft ie niet naar mijn geboortejaar gekeken? Is het een mislukte grap?)
Hij Sorry hoor ik moet even kuchen, ik heb veel gepraat. "Kuch!"
- Ik “kuch, uch”
(Ik heb nog wel iets geleerd bij mijn studie (sociale) psychologie.)
Hij Wat ga je daar doen?
- Ik Gebarentaalonderzoek.
Hij Ik kan een gebaar. “wappert handen”. Jij weet vast wel wat dit betekent.
- Ik “Vertwijfeling” (Het ziet er namelijk uit als twee scheefstaande boompjes die houterig naar buiten bewegen.) Ik heb geen idee. “debiel”
Hij APPLAUS!
- Ik Oh, nu herken ik het! “geirriteerd”
(Hoelang zou hij dit werk al doen?)
“applaus-applaus”
Hij Je reist veel voor je werk zie ik. En je bent ook in Marokko geweest onlangs. Waarvoor? Was dat ook een uh conferentie?
- Ik (Hij legt een rare nadruk op de lettergrepen van conferentie. Ik vermoed dat hij met zijn rare klemtonen probeert uitdrukking te geven aan zijn zogenaamde scepticisme, maar het doet me onwillekeurig aan Theo Maassen denken. ‘Más-cár-á’, hoor ik hem zeggen. ‘Ik krijg het er niet opgesmeerd.’)
Hij “Kijkt afwachtend.”
- Ik “Glimlach onderdrukkend.” Gebarentaalcorpora, meer technologische aspect van dit werk.
Hij Ok, ik moet wel nog even wat rapporteren aan mijn supervisor maar je mag doorlopen.

Ik lees in The Economist dat de gepensioneerde psycholoog Paul Ekman tegenwoordig de Department of Homeland Security adviseert over gezichtsuitdrukkingen. Ze willen in de toekomst meer op non-verbale communicatie gaan selecteren dan op bijvoorbeeld etniciteit. Ik vraag me af of ik er dan voordeel bij heb dat ik Ekman’s gezichtstruukjes geleerd heb destijds voor mijn scriptieonderzoek. Of dat ik misschien maar weer eens moet gaan oefenen voor de spiegel. De man bij de Amerikaanse paspoortcontrole is in ieder geval stukken relaxter, en dus ik ook. Hij vraagt zelfs geinteresseerd of ik iets over het dorpje dat Bali heet wil vertellen.
Het hotel heet Lamplighter Inn and Suites. We rijden er in eerste instantie voorbij….omdat de verlichting van het uithangbord het niet doet! Serieus, zoiets bedenk je niet. Ik settle in mijn hotelkamer. Laat bad vollopen, tv aan. Even emailen. Wekker gaat. Ahah, precies 24 uur later dus. Poef! Rookwolk.“Vieze geur.” Ik bel de receptie. Ze komen kijken. Hij wil hem meenemen. Ach ja, dat is goed, ik had hem toch alleen maar aan om me wat gezelschap te houden. Hij kan op dit moment geen vervanging regelen helaas. Het bed ziet er gelukkig wel heel aantrekkelijk uit!

*non-verbale communicatie "..."
gedachtes (...)