Ramadan

In Manchester sla ik de Khaleej Times, gedateerd Ramadan 19, 1432 open. Op pagina 3 wordt verslag gedaan van de recente ontwikkelingen in Israel onder het kopje ‘regionaal’. Op pagina 4 kopt er: ‘A-level students perform better’ . Met een halve glimlach op mijn mond leg ik de krant weg. Ik ben op weg naar Denpasar, via Dubai en Jakarta, voor een maand van veldwerk. Na een krappe maand voorbereiding, zit ik nu uitermate ontspannen bij de gate. De dag ervoor ben ik nog om half twaalf naar de postkamer gerend om het laatste technische material (dat ik nog moest testen!) op te halen. Nu al weer weer op Dubai: hypermoderne architectuur geinspireerd door islamitische geometrische patronen: mozaieken met negenpuntssterren. De Burger King adverteert het Ramadan-menu waarbij je automatisch een donatie doet aan een goed doel. Evident heteromannen lopen hand in hand, vrouwen dragen zo te zien vrijwel allemaal comfortable kleding (extreme varianten van de burka daargelaten). En toch even een blos op mijn wangen wanneer ik ineens twee bebaarde jonge mannen in wit en paasgeel sjeikornaat rond te zien lopen. Dik negen uur later op Jakarta hoor ik de oproep tot gebed. Ik krijg een zakje met drie dadels aangeboden door de mevrouw naast mij op het bankje. Zo breek ik de vasten met twee hadji’s die linea recta uit Mekka komen. Het is laat wanneer ik in Denpasar aankom en het eerste hotel volstaat. Wanneer ik de volgende ochtend wakker word is mijn mijn rechteroog gezwollen in de vorm van een halve maan…