Vroege ochtenden
Door: vos
Blijf op de hoogte en volg Connie
29 December 2006 | Indonesië, Batavia
Mijn lichaam is inmiddels enigszins gewend aan de warmte, tenminste als ik geen gekke dingen doe zoals een half uurtje wandelen naar de rivier, want dan kom ik kletsnat en oververhit thuis. Een flesje water, een half uur voor mijn ventilator en afspoelen met koud water is nodig om mijn lijf weer tot rust te laten komen. Komt omdat de buitentemperatuur bijna net zo hoog is als mijn lichaamstemperatuur. Ook ga ik voortaan ’s avonds naar de stad om te internetten omdat ik anders onwel wordt van de airco, hitte, en rare luchtjes.
De nachten zijn onrustig met gekkogeluiden (klinken als een stuk piepbeest) en vechtende katten over mijn golfplatendak. (Maar gelukkig geen vrachtwagens die voorbijdenderen.)
De ochtendrituelen in het dorp wekken me rond 5 uur. Een pandetta zingt over luidsprekers het dorp aan tot gebed, gevechtshanen kraaien hun kraai en kinderen beginnen weer met jengelen en zeuren (ik heb vernomen dat dat anders voelt als ze van jezelf zijn). Tussen half zeven ’s ochtends en half negen (dan komt Ketut, zo ongeveer) is eigenlijk het fijnste moment van de dag: kinderen naar school, nog niet te heet, kippen tokkelen tevreden, zachtjes brommen de mensen naar hun werk, en ik heb even tijd om in mijn dagboek te schrijven zonder om te vallen van vermoeidheid en mijn hersenen nemen nog gemakkelijk een paar nieuwe woorden Indonesisch op. Een heerlijk moment voor mezelf en ik heb ook nog energie! Ik vraag me af waarom ik in Nederland niet vaker vroeger op sta om nog even de krant te lezen oid. (Waarschijnlijk omdat ik dan een heel erg goede reden naast me heb liggen.)
De nachten zijn onrustig met gekkogeluiden (klinken als een stuk piepbeest) en vechtende katten over mijn golfplatendak. (Maar gelukkig geen vrachtwagens die voorbijdenderen.)
De ochtendrituelen in het dorp wekken me rond 5 uur. Een pandetta zingt over luidsprekers het dorp aan tot gebed, gevechtshanen kraaien hun kraai en kinderen beginnen weer met jengelen en zeuren (ik heb vernomen dat dat anders voelt als ze van jezelf zijn). Tussen half zeven ’s ochtends en half negen (dan komt Ketut, zo ongeveer) is eigenlijk het fijnste moment van de dag: kinderen naar school, nog niet te heet, kippen tokkelen tevreden, zachtjes brommen de mensen naar hun werk, en ik heb even tijd om in mijn dagboek te schrijven zonder om te vallen van vermoeidheid en mijn hersenen nemen nog gemakkelijk een paar nieuwe woorden Indonesisch op. Een heerlijk moment voor mezelf en ik heb ook nog energie! Ik vraag me af waarom ik in Nederland niet vaker vroeger op sta om nog even de krant te lezen oid. (Waarschijnlijk omdat ik dan een heel erg goede reden naast me heb liggen.)
-
29 December 2006 - 10:22
Ria Brouns-van Der V:
Hallo Connie,
Wat ontzettend leuk vind ik het altijd om je stukjes te lezen.
Je typt,ik lees en tegelijk zie ik het voor me.....zo leuk typ je het voor ons.
Connie ga zo door, zo blijf ik ook op de hoogte met wat je doet daar.
Connie wat was de reden nou waar je je stukje mee eindigde?????
groetjes en liefs,Ria en de rest van het zooitje -
29 December 2006 - 11:39
Annelies:
Hey Connie,
Na bijna een week aan het reizen te zijn geweest (familie in Brugge, Sellingen (Gr.)) heb ik vannacht maar een keer thuis geslapen ipv met Emile naar een feestje te gaan. Vond het zo sneu voor Jasmijn dat ze zoveel alleen is nu. Maar met haar op schoot kom ik dus eindelijk een keer aan het lezen van al je berichten toe.
Ik probeer enige geruststellende woorden over lang van huis zijn en in die andere wereld je mensen missen te bedenken... maar ik zou het niet weten. Ik heb die ervaring niet, jij straks wel. Ik vind het heel stoer dat jij je weet te redden in zo'n andere omgeving. Word je een stoere wilgenbijknipster van, weet je wel ;-)
Well, Emile is op repetitieweekend, er zitten kilometers verderop weer familieleden op me te wachten (weet je zeker dat dat iets is om jaloers op te zijn?), en de kattenbak moet nog schoon (luvvely), dus ik laat het hier even bij. Good luck! -
29 December 2006 - 19:56
Papa:
Connie,
Maak eens wat foto van je directe leefomgeving bv het huis je slaapkamer enz. Dat lijkt me leuk zodat we ons kunnen inleven in je situatie. -
29 December 2006 - 23:04
Han:
Hoi Connie,
Hier is het ook warm, maar dan anders.
Ik begrijp nu beter waarom je in Nijmegen niet zo'n zin hebt in rennen of joggen op de vroege morgen. Het kost mezelf overigens ook altijd moeite op te staan terwijl de kat nog lekker ligt te snorren aan het voeteneind.
Op zo'n rustige Bali ochtend moet je er toch niet aan denken dat iemand er serieus werk van gaat maken Bali af te scheiden van Indonesie (om daar nog maar even op terug te komen)? Het is moelijk voorstelbaar dat dat niet met veel ellende gepaard zal gaan.
Doffe knallen in de omgeving kondigen hier de naderende jaarwisseling al aan. Heb je enig idee hoe dat op Bali beleefd wordt (als er al aandacht aan wordt besteed)?
Groet! -
30 December 2006 - 17:35
Mama:
Hoi Connie,
Heb je sms ontvangen!Ik dacht dat je via een computerge-sms had gestuurd omdat je je telefoon was vergeten!!! Via mijn telefoon kan ik je dan niet bereiken opdat nr.groetjes mama -
30 December 2006 - 19:07
Jezus!:
Hey Connie,
Hier een berichtje van mij! Bent net terug gekomen van een heerlijk zonnige skievakantie gehad! Ben direct achter m'n computertje gekropen om je verhalen te lezen...
Ik heb heel wat gemist in deze korte week heb ik al gezien! Ik ga dus nu maar op m'n gemakske alles lezen! Tot mails!
PS: Volgend jaar ben ik weer lekker thuis met de kerst en zal ik weer eens een lekker kerstmaal maken! Dat heb ik namelijk zelf erg gemist dit jaar! -
30 December 2006 - 19:10
Ben Ik Weer....:
Oeps! beetje kromme tekst, als ik het nu zo terug lees...maar wat wil je ook na zo'n lange autoreis... -
02 Januari 2007 - 05:32
Connie:
Wat fijn om al jullie berichtjes om mijn website te treffen!! Ik zal zeker proberen om wat fotos te maken, maar ik voel me steeds bezwaard omdat het er zo toeristisch uitziet en dit dorp helemaal niet toeristisch is. Overigens is Jasmijn niet de enige reden dat ik graag in mijn bedje blijf liggen, sterker nog ze miauwt me er meestal uit!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
