Setiabudi

Zo gauw het licht uit is, meldt een rat zich. Het geswieek klinkt erg vertrouwd; bekend uit de Ooij-polder. Op het plafond staat een pijltje naar het Westen. Ik zet de airco op slaapstand. Het bed ligt goed, het kussen is lekker plat. Af en aan toch best wel een beetje geslapen, maar uiteindelijk wacht ik totdat het licht is: het gedribbel van rattenpootjes klinkt toch een stuk intimiderender dan het geswieek van even tevoren. Bij het wakker worden blijkt gezwollen klieren een bescheiden beschrijving voor het monster wat zich in mijn keel ontpopt heeft. Slikken gaat zelfs moeilijk. Ik wil een dropje, snik. Op tv is er een kinderprogramma met insecten met bolle koppies…

Buiten is het warm en vochtig, het zwembad is nog aantrekkelijker dan gister. Het ontbijt bestaat uit groene plakrijst (van gisteren?) met de lekkerste sajoer met boontjes ooit (sorry Charlotte!), een stoofschotel met rund, superlekkere zoetgekruide frietjes, verse papaja en iets wat voor koffie moet doorgaan. Ineens herinner ik me Ketuts hopelose blik: ‘The coffee taste different, Connie…’. Een mevrouw brengt me The Jakarta Post, Hizbollah Strike Back after Israeli Raid kopt er. Op pagina 20 staat een special: Balinese Cuisine Symbolises Cosmic Balance and Harmony. Tot nu toe is het gelukkig met de ‘innerlijke balans’ ook wel goed gesteld. Ik ga nog even liggen voordat ik om negen uur het Jakarta Field Station ga bellen.

Om 12:00 komt Tom (een werknemer van het Jakarta Field Station waar ik verder niets van weet), dus nog tijd voor een verkennend rondje. Ik loop op de stoep waarlangs een zeepkleurige stroompje loopt dat dient om afval in kwijt te kunnen. De wijk Setiabudi is helemaal laagbouw omsingelt door enorme wolkenkrabbers. Langs de weg staan overal mensen die iets te verkopen hebben: eten, drinken of een ritje met de scooter. Iedereen spreekt me aan; meestal met princess. Ik glimlach steeds maar echt lekker voelt het niet en en bij de eerst volgende optie om het rondje zinnig vol te maken vlucht snel terug naar mijn hotelkamer. Ik ga nog even wat aan mijn Indonesisch doen voordat Tom mij op komt halen.