Lovina beach

Eerste even naar Singaraja om een rekening te openen. Dan rijden we door naar Lovina beach. Ketut vertelt met een overdreven klemtoon op de eerste lettergreep (in het Balinees ligt de klemtoon altijd op de laatste lettergreep) dat de naam Lóvina beach door Nederlandsers verzonnen is. Het strand heeft zwart (!) zand en er liggen enkele superwitte mensen in bikini. We eten gefrituurde cassave met palmsuiker. Dan komt er een crematieoptocht voorbij. Mensen hebben vanzelf sprekend een sarong aan, maar lopen in rap tempo. Toeristen staan er bij. Ketut zegt tot drie keer toe dat ik wel mag gaan kijken, maar ik denk dat ik dat ook niet fijn zou vinden als het een familielid van mij was. Ketut kijkt uiteindelijk alsnog begripvol en zegt dat hij ook liever thuis luncht omdat hij niet kan eten met de geur van een crematie in zijn neus. Eerst bezoeken we nog even zijn tweede moeder (een vrouw uit zijn clan) die een hotel bezit. Ik heb Ketut ooit verteld over mijn tweede moeder en dat concept spreekt hem nog steeds erg aan. We proberen nog op bezoek te gaan bij een professor genetica die ooit onderzoek heeft gedaan in het dorp, maar die slaapt. Wel heeft hij een prachtige tuin. En een grappige vis die uit Thailand komt. Thuis krijgen we godò (pisang goreng).