Voortgang

Er zit schot in zaken. Ben gistermiddag nog langs een vriend van I Gede Marsaja geweest, I Gede Budasi. Deze meneer is voorzitter van een stichting die samen met de Deaf Empowerment Foundation (DEF) wel een partnership wil aangaan voor onze dovenschool (vanaf nu: Social Service Program, anders gaat het ministerie van Onderwijs dwarsliggen). Het plan is om te beginnen met een commissie bestaande uit Ketut Kanta (als onderwijzer), het dorpshoofd, het hoofd van de doven (Getar) en ik als afgezant van DEF een voorstel op te zetten waarbij I Gede Marsaja ons supervised. Dit voorstel wordt dan gezamelijk door de Surya Foundation en DEF ingediend bij de lokale overheid van Buleleng.
Naast het feit dat mijn gesprek met meneer Budasi bijzonder functioneel was voor Balinese begrippen (sorry, Balinesen), was het ook nog eens een bijzonder en fijn gesprek. Hij is namelijk net als ik PhD student en ook nog eens in een vergelijkbare tak van sport: comperatieve linguistiek. De taaltypologie vergelijkt talen ook, maar vaak met een andere methode en een ander doel. Taaltypologie is er opgericht de totale diversiteit van talen in kaart te brengen (en heel recent ook binnen mijn baas d’r groep die van gebarentalen). Comperatieve linguistiek is minder descriptief, en probeert ook de verwantschap en tijdsdiepte van talen vast te stellen en is geinteresseerd hoe talen zich ontwikkelen. Hoe dan ook was het wel eens prettig om op hetzelfde niveau over dingen als isolaten, morphosyntax en areal effects te praten. Ook tips over veldwerk doen in dorpssituaties.
Zij huis is mooi met matte zwarte tegels van buiten naar binnen en ramen die uit klapglas bestaan en van boven tot beneden de muur reiken. Aan de muur hangt een klok die stilstaat. De meubels doen koloniaal aan en hebben roze bloemen. Ik krijg zoutjes, water, Bintang (met ijs!), peer (de sappigste, maar knapperigste en zoetste peer die ooit heb geproefd), noodles (heet van de gember), en ook nog wat oneetbaar hete kipstukjes. (Sorry voor de fascinatie met voedsel als jullie het saai vinden, maar ik vind het zelf altijd heel leuk om nieuwe dingen te eten enzo. Ik denk dat in ieder geval mijn zus deze fascinatie wel deelt, die kan ook zo lekker kokkerellen.)
Gede is bijzonder openhartig over zijn cultuur en hoe in Bali tegen gasten aangekeken wordt (als gestuurd door god). De symboliek van rijst (ook goddelijk) en hoe er demonstraties zijn als de prijs van rijst stijgt (zoals nu). Rijst importeren of niet? Dat wanneer Indonesie officeel een islamitisch land wordt, Bali ofwel bij Amerika, danwel bij Australie wil horen. Ja het is maar goed dat Amerika die islamieten bombardeert.
Ojee, het is vandaag kerst he? Hij geeft me een hand, ja het is een belangrijke dag in de wereld: de viering van kerst. Vroeger zat hij ook in een katholiek gastgezin, mooi geloof ook, ze bidden echt vaak, ook als er gasten zijn. En dat ging dan zo: “vandaag hebben we als gast Connie, en we zijn heel blij met haar en we hopen dat zij in goede gezondheid hier gekomen is en dat zij ook in goede gezondheid weer weg zal gaan. Het is nu kerst, dus we hopen dat haar familie niet te eenzaam is... (op dit punt begint het echt op een persiflage te lijken, maar mijn niet in te houden lach weerhoudt hem er niet van om te stoppen, het moedigt hem zelfs aan in zijn opsomming van gebed)...ja en we hopen dat haar familie in goede gezondheid is en dat ze dat zullen blijven...blablabla...” Na een gebed van 5 minuten hoor ik mijzelf roepen: amen! En niet veel later biggelt er een traan over mij gezicht. Ik heb voor het eerst sinds dat ik hier weer ben een gevoel van ontspanning.