kelapa

Tom Hanks leefde er 5 jaar van op een tropisch eiland, maar dat niet alleen, het was ook zijn beste vriend. Hier zijn kokosnoten niet alleen ubiquitous, maar tevens een trouwe makker. Het vocht is altijd goed drinkbaar als je veldfles leeg is, maar extra lekker als de kokosnoot nog jong is, je moet hem dan wel boven in de boom gaan halen. Het jonge vruchtvlees is extra lekker en sappig, maar er is wel minder van. Dus halen wordt meestal alleen gedaan voor een speciale gelegenheid. Daarna kun je er mee spelen want er zit nog een streng aan waarmee hij aan de boom vast zat. Je kunt een halve kokoksnotenbast ook als stoel gebruiken.
Wanneer de boom in bloei staat maar nog geen vruchten draagt wordt er sap uit de bloesem gehaalt en gekookt tot dat het donkerbruine suikerstroop is. Je kunt dit sap ook laten gisten dan wordt het palmwijn, maar dat smaakt naar bedorven grapefruitsap (tenminste zoals ik denk dat bedorven grapefruitsap welhaast moet smaken, niet dat ik dat ooit vrijwillig geprobeerd heb ofzo).
Het volwassen vruchtvlees is voedzaam. Het wordt geraspt en gemengd met kruiden zoals verse gember, koenjit (geelwortel, medicijn tegen alles), pepertjes, knoflook etc als kruidenpasta voor gerechten (zoals in lawar). Oude kokosnoten bevatten palmolie waarin bijna al het eten gefrituurd wordt (geeft een heerlijk aroma alleen al aan een simpel stukje tempeh of een omeletje). Maar het allerlekkerste zijn misschien wel de palmsuikerklontjes die je in Balinese rijstcakejes aantreft. Gedroogde kokosnotenbast wordt gebruikt om ’s ochtends het vuur in de keuken aan te maken (of voor ‘houtsnijwerk’ in toeristische gebieden). In het water dobberen kokosnoten naar ver afgelegen gebieden om ook daar weer mensen blij te maken. Als ik thuis ben wil ik ook een kokosnoot.