me thuis voelen

Het zit hem in kleine dingen. De wandelende tak in mijn mandi (we hadden als kind ook een tijdje wandelende takken). De ganzen van de buren (oma bracht vroeger weleens een ganzenei voor mij mee van de boer). De gekleurde visjes in de schoolvijver (die had ik vroeger in mijn aquarium). Eten bereid op een houtvuurtje (het prehistorisch dorp waar ik graag rondbanjerde). Zwemmen in natuurwater (heb zelfs eens bij de Kinderdijk gezwommen, totdat er een rat voorbij zwom). Conversaties over hoe bepaalde gewassen het beste te verbouwen (wroeten in de volkstuin van opa). En het feit dat het hier altijd lente is.
‘s Ochtends koud douchen (herinnert mij aan het enige kraantje van een kampeerterrein bij Fontainebleau waar ik weleens in de schemering in mijn blootje heb gestaan). Over bergweggetjes touren (vakanties in de Alpen). Twee warme maaltijden op een dag. Wandelingen op slippers over smalle paadjes. Mensen die zitten te schaken op een op de stenen geverfd bord. De esthetiek van gebarentaal.
De directheid van mensen, hoe je ongevraagd een aai over je arm krijgt. Maar ook het mysterie van religie dat verweven is in alle alledaagse dingen (voor mij een onontgonnen terrein). Subtiele interacties. Dit keer niet alleen met de blik van een kind, maar ook met de identiteit van een volwassene.
Het is prettig dat alles steeds meer vertrouwd is. Ik ontspan makkelijker en contacten met de doven lopen vlotjes. Afspraken verlopen soepel. ‘s Avonds gezellig kletsen met de visite. Een keer een massage als je ziek bent, of gewoon omdat iemand je aardig vindt. Meestal is dit prettig. Maar soms krijg ook ik toch wel even blozende wangen. Wanneer iemand nou misschien niet in geuren en kleuren, maar wel heel visueel uitlegt hoe het geslachtsdeel van haar broertje er uitzag na een bezoekje aan een prostituee. Of hoe de buurvrouw van 60 vertelt dat haar neefje niet meegekomen is omdat hij nog borstvoeding krijgt. Waarbij dan het gebaar voor borstvoeding op mijn lijf wordt geproduceerd (jullie mogen raden waar). Vervolgens zegt ze: oh jij hebt ook kleine borsten net als ik. (Ik moet toegeven van kwantiteit moet ik het niet hebben.) Dan trekt ze haar shirt omhoog, waar tot mijn verbazing twee pronte borstjes tevoorschijn komen. Even denk ik dat ze nu van mij verwacht dat ik de mijne laat zien. Ze ziet het en zegt snel, ja ik heb wel een BH maar die draag ik eigenlijk alleen met ceremonies. Ah, zo zit dat dus.