knuffelkarma

Doop en dan dope. Goedheid, waarheid en schoonheid. Willen, voelen, en denken. Multi-modale interactieve kunst. Water, witte port en whisky. Pesten en proefschriftperikelen. Ethologie, ethnografie en ethiek. Evolutietheorie en godsbewijs. Plostelinge sterfgevallen van jonge mensen. Dating sites. Alternatieve voortplantingsstrategien. De Liefde. Het was gister maar liefst twaalf uur lang Gezellig. Juiste verhouding van lieve mannen en stoere vrouwen, vermoed ik. En open discussies. Wat fijn dat wij hier op aarde mogen bestaan en elkaars belevingswereld kunnen delen. Ik wil de wereld een knuffel geven!

Om 06:10 gaat de bel, de taxi staat voor de deur. Ik heb nog koppijn van gister en mijn gezicht is rood verbrand. Ik slaapwandel naar de kaartautomaat, AH-to-go voor koffie, het perron, de incheckbalie, paspoortcontrole, gate. Rugzak weg, riem om, airco uit, windstopper uit en over mijn kop heen. Ik slaap dik een uur. Are you from Holland? Nee, ik kom ook gewoon uit Brabant. Heb je het koud? Ja, maar dat komt omdat ik een beetje moe ben. Een beer van een knuffel. Komt zomaar om mij heen. Ik geef me er volledig aan over. Heerlijk. De ene dag knuffel je de wereld, en de andere dag knuffelt de wereld jou. Ik krijg ook nog een knipoog toe.
Bij het hotel blijkt mijn boeking niet helemaal goed genoteerd te zijn. Ze hebben alleen de eerste en laatste dag ingetekend in de agenda en de tijd er tussenin niet. Mmm, even vermoed ik dat dat mijn eigen nonchalance is die gewoon weer bij me terugkomt. Gelukkig kan ik vanavond wel terecht. Eerst maar eens naar de uni. Het is warm thuiskomen met alle oud-collegas waarvan ik de meeste al bijna 5 jaar ken, en zij mij. Nog meer knuffels van Hasan uit Turkije, Sam uit Tanzania, Sibaji uit India, Clair uit UK, en uiteraard mijn promotor Ulrike uit Bavaria. Ze moet nu rennen naar allerlei besprekingen, maar Dharmesh en Sunil helpen me zo. Het is een grappig stel, aangezien Dharmesh aan de lange kant is voor een Indier, en zijn vriend aan de kleine kant. Ze zijn duidelijk hun International Sign gigantisch aan het downscalen voor mij. Eigenlijk wel prettig zo…ik heb het idee dat je bij gebarentaal altijd weer een bepaalde conditie moet opbouwen om de stroom van informatie te kunnen filteren. Het komt allemaal tegelijk op je netvlies en dat is altijd wel weer even wennen. Zeker met mijn vermoeide oogjes nu. Ach, misschien is dat ook wel het geval bij een gesproken vreemde taal.
Aan het eind van de middag kletsen Ulrike en ik bij, te beginnen met een echte knuffel, want die had ik volgens haar nog niet gehad. We brengen elkaar op de hoogte van lopende projecten en toekomstplannen. De eerste kritieken van de Babel-projectaanvraag waren positief. De enige reden die ik nog kan verzinnen om daar niet aan me te willen doen is dat ik de gebouwen hier lelijk vind. Veel klopt: mooie wandelomgeving, Britse gebarentaal leren en ook een mooi Brits-Engels accent, getalenteerde mensen om me heen, gevarieerd takenpakket (organiseren, bouwen, onderzoek doen, mensen motiveren en begeleiden, les geven), mogelijkheid om bij te dragen aan het geluk van andere mensen (educatie & emancipatie doven in ontwikkelingslanden), nieuwe cultuur, samenwerken met mensen waar je je goed bij voelt. Ik heb al twee overnachtingsopties voor de komende dagen. Het is even schuiven, want op dit moment heeft de helft van de onderzoeksgroep geen accommodatie, maar deze mensen zijn van nature couch surfers.